بررسی تناسب معنایی فارسی هفتم

ای نام تو بهترین سرآغاز/ بی نام تو نامه کی کنم باز 
آغاز هر کلامی نام خدای یکتا/ همواره می برم من نام مقدسش را 
سر آغاز هر نامه نام خداست/ که بی نام او نامه یکسر خطاست
اول هر نامه به نام خداست/ نام خدا در همه جا رهگشاست
ای یاد تو مونس روانم/ جز نام تو نیست بر زبانم 
بی یاد تو ام نفس نیاید / با یاد تو یاد کس نیاید
ای کارگشای هر چه بستند/ نام تو کلید هر چه بستند
اول هر نامه به نام خداست/ نام خدا در همه جا رهگشاست
بسم ا... الرحمن الرحیم/ هست کلید در گنج حکیم
ای هست کن اساس هستی / کوته ز درت دراز دستی 
بدیع السموات و الارض و اذا قضی امرا فانما یقول له کن و فیکون
هم قصه نانموده دانی / هم نامه نانوشته خوانی (مفهوم: خدا دانای کل و آگاه به اسراراست)
بر احوال نامبرده علمش بصیر/ به اسرار ناگفته لطفش خبیر 
حاجت موری به علم غیب بداند/ در بن چاهی به زیر صخره صمّا
همه غیبی تو بدانی همه عیبی تو بپوشی        عالم الغیب و الشهاده
هم تو به عنایت الهی / آنجا قدمم رسان که خواهی ( یا رب نظر تو بر نگردد
نگاهی کن که رو آرم به سویت / رهی بنما که جاگیرم به کویت 
اگر لطفش قرین حال گردد/ همه ادبارها اقبال گردد
گرم بر سر افتد ز تو سایه ای / سپهرم بود کمترین پایه ای 
الهی فضل خود را یار ماکن / ز رحمت یک نظر در کار ما کن